ျဖစ္ရပ္မွန္ (၅)

ကၽြန္ေတာ္လည္း မေရးတတ္ေပမဲ့ ေရးတတ္သလိုု ဝင္ေရးသြားပါတယ္။ သည္းခံဖတ္ရႈေပးၾကပါ။
ကၽြန္ေတာ္တိုု.ငယ္ငယ္က တက္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းက ဒဏ္ေပးမတရားၾကမ္းတာဗ်။ အခုုျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ (ေလးစားရပါေသာ ဆရာေတြကိုေစာ္ကားျခင္းမဟုတ္ပါ) အဲ့ဒီတုန္းက ကေလးေတြကို ဒဏ္ေပးတာ ခ်စ္လို.၊ ေအာင္ျမင္ေစျခင္လို. လုပ္တာေတြေရာ ဟုတ္ရဲ.လား လို. ထင္မိတယ္။ အခုေခတ္ဆို အတိုုင္ခံရလို.ကိုေလာက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခုေခတ္ေယာက်ားေလးေတြ ကၽြန္ေတာ္တို.တုန္းကေလာက္ ကံမေကာင္းၾကဘူးလို. ဆိုုရမလိုပဲဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို.တုန္းကေန.တိုင္းနီးပါးေလာက္ ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ ျမင္ခဲ့ရတာကိုး။

အဲဒီေက်ာင္းက ရွမ္းျပည္မွာဗ်။ ျမိဳ.နာမည္ေတာ့ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီမွာ ၆တန္းထိ တက္ခဲ့ရတာ။
ကၽြန္ေတာ္တို. အတန္းငယ္ေလးေတြကိုေတာ့ျပစ္ဒါဏ္ေပးေလ့ မရွိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို.ေက်ာင္းမွာ ထူးဆန္းတာ ဘာလည္းဆိုုေတာ့
စာမရရင္ ေက်ာင္းသားျဖစ္ျဖစ္၊ ေက်ာင္းသူျဖစ္ျဖစ္ အုပ္စုလိုက္ ကိုုယ္တံုးလံုးခၽြတ္ျပီး ေက်ာင္းဝင္းထဲ လမ္းပတ္ေလွ်ာက္ခိုင္းတာဗ်။
 ေက်ာင္းၾကီးက ေလးေထာင့္ေဆာက္ထားေတာ့  ေက်ာင္းအျပင္က ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဘာမွ မျမင္ရဘူး။ ဒါေပမဲ့ စာသင္ခန္းေတြ အားလံုုးကေတာ့ အကုန္ျမင္ရတယ္။
 ေက်ာင္းစတတ္ခါစကေတာ့ ကေလးပဲ ရွိေသးေတာ့ တျခား ဘာစိတ္မွ မရွိေသးဘူး။ အကိုၾကီး၊ အမၾကီးေတြကိုု ထြက္ျပီးဟားတာေပါ့။ အားလံုက ဖင္ေျပာင္ၾကီးေတြနဲ. အုပ္စုလိုက္ၾကီးဆိုေတာ့။

ဒီလိုနဲ. တက္လာလိုက္တာ ၄တန္းေရာက္လာေရာ။ ႏွစ္စမွာေတာ့ အစမို.လို.လားမသိဘူး။ ဘာမွ သိပ္မလုပ္ဘူး။ တစ္ရက္က်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို. အခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္ျပီိး တစ္ေယာက္ စာအလြတ္ဆိုခိုင္းတယ္။ အားလံုးဆိုႏိုင္ၾကပါတယ္။ ကံဆိုးမေလး တစ္ေယာက္ပဲ။
စာမရေတာ့ ဆရာမက ခံုေပၚမတ္တပ္ ရပ္ခိုင္းထားတယ္။ ဒီထိသိပ္မဆိုုးေသးဘူး။ မတ္တပ္ရပ္ဖို. ခံုေပၚအတက္မွာ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ စာမေမးခင္ စာသင္ေနတုန္းက ခိုးစားေနတဲ့ မုန္.ထုပ္ အခြံေတြေရာ၊
စားလက္စေတြပါ ျပဳတ္က်လာေရာ။  သြားျပီ။ ဆရာမေတာ့ စိတ္ဆိုးသြားျပီ။ တစ္တန္းလံုုးေၾကာက္လိုု.တံုေနတာပဲ။ ေကာင္မေလးကေတာ့ ခံုေပၚတက္ရမလို၊ ေအာက္ဆင္းျပီး မုုုန္.ေတြျပန္ေကာက္ရမလိုေပါ.။ ဆရာမက "နင္ဘာလုပ္ေနတာလဲ။ ခုအေပၚတက္စမ္း"ဆိုုျပီး ေအာ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ေဒါသတၾကီး ဆက္ျပီး ဆူေနေသးတယ္။ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။
ေကာင္မေလးဖင္ကို လက္နဲ. ၄ခ်က္ေလာက္ ေစာ္ပစ္လိုုက္တယ္။ ေကာင္မေလးကေတာ့ ငိုတာေပါ့။ ဆရာမက ခ်က္ခ်င္းပဲ ေကာင္မေလးအိတ္ကိုု ဖြင့္ျပီးစစ္တယ္။
ဘာမ်ား အျပစ္ရွာလိုု. ရဦးမလဲေပါ့။ ကံထပ္ဆိုးတာ အိတ္ထဲက ကာတြန္းစာအုုပ္ ထြက္လာတာပါပဲ။ ဆရာမက "ခုခ်က္ခ်င္းတိတ္စမ္း။နင္မရွက္တတ္ဘူးလား။ စာလဲ တစ္လံုးမွ မရဘူး။
 ကို.ကိုကိုယ္ ဘယ္အရြယ္ပဲရွိေသးတယ္ထင္လိုု. စာသင္ေနတုုန္း မုုန္.စား၊ ကာတြန္းဖတ္ေနတာလဲ။ နင့္ကိုု ကိုုယ့္အရြယ္ကိုု သိေအာင္ ဆံုုးမထားမွ ရမယ္။"
ေျပာျပီးတာနဲ. ၾကိမ္လံုုးယူလာျပီး ေကာင္မေလးနား ေလွ်ာက္လာတယ္။ နင္စကပ္ခၽြတ္ လိုုက္စမ္းလိုု.ခိုုင္းတယ္။ အားလံုုးပါးစပ္အေဟာင္းသား။
ေကာင္မေလးလည္း ေၾကာင္သြားတယ္။ မ်က္ႏွာေလးကလဲ နီလိုု.။ ကိုုယ့္ Senior တန္းေတြကိုု ဖင္ခၽြတ္ရိုုက္တာ ျမင္ဖူးေနက်ေပမဲ့
ကိုုယ့္အတန္းမွာ ပထမဆံုုး ကံထူးရွင္ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လိုု. ဘယ္ထင္ထားပါ့ မလဲေနာ္။ စာသာမရတာဗ်။ သူက အတန္းထဲမွာ အေခ်ာဆံုုးပဲ။ အသားက ဆြတ္ေနေအာင္ျဖဴတဲ့ ရွမ္းတရုုတ္မေလး။
အပ်ိဳျဖစ္တာပဲ ေစာလိုု.လားမသိ။ အရပ္ကလည္း မိန္းကေလးထဲ ေတာ္ေတာ္ရွည္တဲ့ထဲ ပါတယ္။
အရပ္ရွည္တယ္ဆိုုလိုု. ကလန္ကလား မဟုုတ္ဘူးေနာ္။ ျပည့္ျပည့္ေဖာင္းေဖာင္းေလး။ တင္ေတြ၊ ရင္ေတြကလဲ နဲနဲရွိေနျပီ။
(မင္းဒီေလာက္ေတာင္မွတ္ဥာဏ္ေကာင္းလားဆိုု မဟုုတ္ရပါ။ တိုုက္တိုုက္ဆိုုင္ဆိုုင္ အဲဒီမနက္ကတင္ သူနဲ.ရိုုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုုေလး ခုုထိသိမ္းထားတုန္း။
သူက ကၽြန္ေတာ့အခင္ဆံုုး သူငယ္ခ်င္းနဲ. အိမ္ခ်င္း အရမ္းခင္တာ။ ကၽြန္ေတာ့အခင္ဆံုုး သူငယ္ခ်င္းက ရန္ကုုန္ေျပာင္းခါနီး ဆိုုေတာ့ ဓါတ္ပံုုရိုုက္ခ်င္လိုု. လာေခၚေတာ့ သူ.အေမက သနားလိုု.
ကၽြန္ေတာ့ကိုုပါ တူတူရိုုက္ေပးလိုုက္တာ။ အဲေလာက္ထိစြံတာ။ ၾကြားရင္း စကားရွည္သြားရင္ ခြင့္လႊတ္ၾကပါ။)
ဆရာမက "ဟဲ့!!ငါေျပာေနတာ မၾကားဘူးလား။ နင့္စကပ္ကိုု ခၽြတ္လိုုက္လိုု. ေျပာေနတယ္ေလ"တဲ့။ ေကာင္မေလးတံုုတက္သြားတယ္။
မလြန္ဆန္ႏိုုင္ရဲေလေတာ့ စကပ္ၾကယ္သီးေတြကိုု ျဖည္းျဖည္းခ်ုုင္းျဖဳတ္လိုုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ဇစ္ေတြကိုု ဆက္မျဖဳတ္ဘဲ ဆရာမကိုု လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ဆရာမက စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး။
 ဖင္ကိုု ၾကိမ္လံုုးနဲ. ၂ခ်က္ခ်ုျပီး စကပ္ကိုု ဆြြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ ေတြ.တာပဲ။ အားလံုုးအံ့ၾသသြားတယ္။ ဖင္ျဖဴေဖြးေဖြးေလး တစ္ျခမ္းနဲ. နီနီေလးတစ္ျခမ္း။ ခုုထိျမင္ေယာင္ေနတုုံးပဲ။
ကၽြန္ေတာ္တိုု.ေတာင္ ၄တန္းေက်ာင္းစတက္တည္းက အေမက Underwear ေတြစဝတ္ခိုုင္းေနုျပီဆိုုေတာ့၊ သူက မိန္းကေလးဆိုုေတာ့ Underwear ေလာက္ထိပဲ ျမင္ရမယ္ ထင္ေနတာ။
သူကေတာ့ ဘာမွ မေျပာႏိုုင္ေတာ့ဘူး။ ေခါင္းငံုု.ေနတာဘဲ ျမင္ရတယ္။ ငိုုေနတာလားေတာ့ မသိဘူး။
သူမတ္တပ္ရပ္တဲ့ ေနရာကလဲ ေရွ.ဆံုုးကေရရင္ တတိယတန္းေလာက္ဆိုုေတာ့ တစ္တန္းလံုုးနီးပါးက ဝိုုင္းၾကည့္ေနေတာ့ ရွက္ရွာမွာေပါ့ဗ်ာ။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ရက္စက္ႏိုုင္တဲ့ ဆရာမဗ်ာ။
ျပီးျပီလားဆိုု မျပီးေသးဘူးဗ်။ ဆရာမက "ေအး၊ ဒီေန.က စျပီးေတာ့ ငါဘယ္သူ.မွ မရိုုက္ေတာ့ဘူး"တဲ့။ ၾကိမ္လံုးကို ကိုင္ျပီး ေကာင္မေလးရဲ. ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားကို ထည့္လိုက္တယ္။
 အားလံုးကေတာ့ ဘာလုပ္ေနတာလဲေပါ့။ "နင့္ေပါင္ကို ကားလိုက္တဲ့"။ ေကာင္မေလးက ေၾကာက္ေၾကာက္လန္.လန္.နဲ. ကားလိုက္တာ အရြဲ.တိုက္တာလားဆိုျပီး ထပ္အရိုုက္ခံလိုက္ရေသးတယ္။
ဘာဆက္ျပီး လုုပ္ခိုုင္းလဲ ဆိုုေတာ့ လက္ႏွစ္ဘက္ကိုု ခါးကုုန္းျပီးေတာ့ စားပြဲေပၚတင္ခိုုင္းတယ္ဗ်ာ။ မိန္းမသားခ်င္း မစာမနာ။
 လက္ခံုုေတြေပၚမွာ စာအုုပ္ေတြ တင္လိုုက္တယ္။ ကုုန္းထားတဲ့ ခါးေပၚမွာ ခုုနက မုုန္.ထုုပ္ေတြထဲက တင္ရလြယ္တဲ့ မုုန္.ထုုပ္ကိုုတင္လိုုက္တယ္။
"ေအးဟုတ္ျပီ။ နင္ဒီမုန္.နဲ. စာအုပ္ေတြကို ျပဳတ္မက်ေအာင္ ၁၅မိနစ္ထိန္းထားရမယ္။ မရလို.ကေတာ့ မုန္.စားဆင္းရင္ နင္အခန္းျပင္ကို ဒီအတိုင္းထြက္ရျပီမွတ္" တဲ့။
စဥ္းစားၾကည့္ပါဗ်ာ။ သူကိုယ္တိုင္မေျပာနဲ.။ ကေလး၄၊၅ေယာက္ေလာက္ေမြးထားတဲ့ သူေတြေတာင္ မလုပ္ရဲေလာက္တဲ့ အရာကို ၁၀ႏွစ္သာသာ အပ်ိဳေပါက္ေလးကို လုပ္ခိုင္းရက္တာ။
ေကာင္မေလးပံုကို ျမင္ေယာင္ၾကည့္ပါ။ လူ ၈၀ ေလာက္ရွိတဲ့ အခန္းေရွ.မွာ ေအာက္ပိုင္းအဝတ္ဗလာနဲ. အပ်ိဳေပါက္မေလး။ ေျခေထာက္ကို ကားျပီး ခါးကုန္းထားရတယ္။
ခါးေပၚမုန္.တင္ထားေတာ့ ေကာ့ပါေကာ့ေပးထားရေသးတယ္။ ရွိသမွ် အရွက္ အကုန္ကုန္ေရာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူ.ေနာက္ တစ္ခံုေက်ာ္မွာေပါ့။
 မ်က္ေတာင္ေတာင္ မခတ္ႏိုင္ဘူး။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ သနားရေကာင္းမွန္း မသိဘူး။ ၾကည့္ခ်င္ေနတာပဲသိတယ္။ ဖင္ခၽြတ္ရိုက္ပါေစ ဆုေတာင္းေနတုန္း
ဒီလိုၾကီး ျမင္ရတာဆိုေတာ့လည္း......မိန္းခေလး အဖုတ္ဆိုတာ ျမင္မွမျမင္ဖူးတာဗ်။ အလြတ္မွတ္မိေလာက္ေအာင္ Show တာေပါ့။
ေပါင္ကားျပီး ေနာက္ကိုေကာ့ထားရလို.လားမသိဘူး။ အဖုတ္ေလးက မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ နည္းနည္းေဖာင္းေဖာင္းေလးဗ်။ အသားေလးေတြေတာင္ နဲနဲထူေနျပီ။ အတြင္းသားေလးလည္း နဲနဲျမင္ရတယ္။

Credit to အခ်စ္တကၠသိုလ္ဖုိရမ္